Black MetaL

Konu: Black MetaL Salı Tem. 08, 2008 11:38 pm

Başlangıçlarda Celtic Frost, Venom ve Bathory gibi gruplardan ilhamlar alan bu tarz, 90’lı yıllarda Death Metal’den de ufak tefek ilhamlar alarak yeni melodileri oturtmuş, müziğe daha fazla dikkat edilmiş ve hassasiyetli melodileri de empoze etmiştir. Artık bu tarzda yeni bir evre başlamıştı ve bu evrenin başlangıcında söz sahibi olan isimler Emperor, Darkthrone, Immortal, Gorgoroth, Burzum, Enslaved, Marduk, Mayhem gibi gruplardı. Bu gruplar soundlarında oldukça distorşınlı tonları, çeşitli artistik ve yaratıcı yönlerle birleştirmişler, şeytani temalarla kinayeli oyunlar oynayarak görsel, efektsel ve şova yönelik bir kaos ortamını yaratmışlardı. Thrash, Death ve Grindcore ritimlerinden de demetler sunarak lanetlenmiş düşünceleri şarkı sözlerine yansıtmışlardır. Sanatsal anlamda Black Metal sözünü ettiğimiz tarzların ahlak ve erdem kurallarına bakış açılarına kısıtlı olarak yaklaşmış, kabul edilebilir sosyal duyarlılıklar ve politik bakış açıları liriksel anlamda çok az olmuştur. Bu müzik başlangıçta politik demeçlerden tamamen uzak olarak saf kötücül ve nefret dolu bakışlara odaklanmış, her grup ve müzisyen özel ideolojisini ve kendi ilhamlarını müziğe adapte etmiştir. Onlara göre ahlaki meseleler tüm insanoğlunun tavırlarına bağlı bir olaydı. Bu müzikte doğayla birey bir ilişki içerisinde bulunur ve bu yaşam zincirinin içinde en önemli olan şey insanoğlunun yer aldığı ve bulunduğu konumdur. Zihinsel istekler ve arzular zamanlar geçtikçe disiplin eksikliği altında ezilecek ve hazcı bir bakış açısı gelecekti. Bu yönüyle de ideolojiye bir farklılık gelecekti. Black Metal öyle bir tarzdı ki hiçbir şeyden kendisini sorumlu tutmuyor, ama kendi gerçekleriyle fantezilerini topluma teröristçe görünerek birleştiriyordu. Sanki bir nevi düşünsel anlamda terörist hareketlerin fantezisi kusuluyordu. Belki de imajlarını satıyorlardı.

1990’lı yıllardan başlayarak 96-97’li yıllara kadar geçen süreç içerisinde Black Metal büyüdükçe büyüdü, liriksel ve soundsal anlamda yeni yaratıcılıkların peşine düşüldü, akıllar zorlandı ve birbirine zıt ideolojiler çevresinde farklı bakış açıları ortaya çıktı. Özellikle absürd bakış açıları da bu zamanda güçlü bir hal almıştır: Faşist bakış açıları, pagan inanışlar, bu düşüncelerin çeşitli varyasyonlarla melezleştirilmesi, her şeyi yok etmek ve kendini her şeyin ötesinde görmek... Bunların yanında sanatsal içeriğin içinde Hıristiyanlığa baş kaldırıp şeytani polemikleri yapmak da vardı. Günümüzde faşist ve milliyetçi olarak adlandırılan Black Metal olgusu aslında Norveç’te ortaya çıktı ve bu tarza Nasyonal Sosyalist Black Metal deniyordu. Bu türde aslen eski dönemlerin ve o zamandan kalma pagan inanışların, yaşadıkları iklimsel koşulların ve tepkisel bir baş kaldırışın da etkisi vardı. Ama 90’lı yılların ortasından itibaren Black Metal ideolojisinde de değişimler ortaya çıktı. Yıkıcı pasajlara ve vahşi bakış açılarına hayalci ve romantik akımlar da dahil oldu. Aynı esnalarda Death Metal de bir patlama yapıp daha teknik, estetik ve vurucu bir yapıyla ağırlığını koymuştur. Ama aslında bu estetik yapının ve değişimin altında daha farklı şeyler vardı: Ticari kar elde etmek, daha fazla satmak... Black Metal’e artık sanat ile eğlence arası bir şeyler karışmıştı ve yeni bir tarzla beraber yeni yeni fanlar bu müziğe dahil edilmiş, artık opera tınıları da yerini almıştı. Bu akımda başı geçen gruplar ise Cradle Of Filth, Dark Funeral ve Dimmu Borgir’dı. Bu yeni akımda saf Black Metal etkisinden de bazı heavy tarzı kökenlerinden de demetler sunulmuştur. Aslında eski grupların kendilerince doğru yaptığı şeyleri söz konusu Yeni Akım Black Metal grupları undergroundlıktan alıp popülarizme ve ticarete dökmüşlerdir. Eski grupların takip ettiği yoldan ufak alıntılar yapılarak, underground Black Metal ile yeni çıkan eğlence tabanlı Black Metal kaynaştırılıp medyaya pohpohlanmıştır. 1997 yılı sonrası bir çok Black Metal fanı türemeye başlamıştır ki bundan daha doğal bir şey olamazdı. Çünkü Black Metal artık melodik, elektronik ve popülist araçlara da sahip olmuştu.

Konu: Geri: Black MetaL Çarş. Tem. 30, 2008 9:35 pm

Bir albümün, grubu 20 küsür sene sonrasına bile taşıyabilmesi bikac nesilden birden dozu hiç azalmamış bir formatta aynı hayranlıkla böylesine saygı görmesi pek sık görülen birşey değil zaten aksinin olması bazı albümleri bizlerin gözünde bu kadar cok değerli ve neredeyse kutsal kılmasından mahrum ederdi.

Bugün black metal icra eden özellikle kuzey Avrupa ardından da güney Amerika ve diğer ülkelerden bunca grubu dinleyebiliyorsak bu işin kökeninde okkalı bir taşı tam da gediğine oturtan grupların ilk başlarında sayabiliriz Venom'u.
Mayhem,Bathory, Celtic Frost gibi dönemin üstün körü bir bakışla benzeri gruplar da bu tarihlerde ellerinden geleni ardlarına koymamıştır işin hem altyapı hem genel sound hem de albüm iceriği için elbette katkıları vardır ama tüm bunları geride bırakan ve bu türe adını verebilme kudretine sahip tek gruptur bu İngiliz asi elemanlar yani Venom'dur benim nazarımda.

Sadece black metalci tayfa için de değil thrash metalin köklü grupları da her fırsatta bu gruba saygılarını sunmuştur şu an doğal olarak aklıma gelen ilk isim Sodom bass vokalisti TOM ANGELRIPPER dir, müzikal gelişiminden röportajlarda bahsederken sıkca Cronos'u da aynen Motörhead'in esas adamı Lemmy gibi işaret etmiştir kendisi.
Ayrıca tribüt albümdeki yarmış bass sololu 1000 days in SODOM ve Get What You Deserve albümdeki dudak ucuklatan bass tonlu ANGEL DUST cover şarkılarla Tom bunu bir nevi dillendirmiştir. Beraber sahneye cıkmaları ve tek Tom yetmezmiş gibi Cronos paşanın da üstün cabaları ile dizel traktör tonlu cift bassla Venom cover yapmalar elele kolkola icmeler vs vs de eklemeden gecemeyeceğimiz dayanışma örnekleridir..
Aynı hüşu dolu cümleleri Slayer, Testament, hatta Metallica,Kreator vb gruplarda da rahatca duyabiliriz.
İşin güzel tarafı Venom fanlarından Six Feet Under,artık pek göz dolduramayan Unleashed gibi ölümcül metale mührünü basmış tipleri de sayabiliriz.

Pantera, Down,SuperJoint Ritual gibi gruplardan yakınen tanıdığımız sokaktaki bıçkın serserilerin lordu Anselmo'bile henüz cocuk yaştayken müzik mağazasından aldığı bu albümü etraftaki insanlardan gelebilecek tepkilerden cekinerek nasıl da saklayarak evine götürdüğünü tebessüm ve de onurlanarak röportajında anlatmakta sakınca görmemiştir.

Bira Darkzine okuyucuları bilir, kara metal grupları kritiklerinde hep bir keci hayvanına musallat olmalardan bahsederiz bu işin de fitilini albüm kapağında da görüldüğü üzere hem occult kültürü hem de hristiyanlık dinine göre tu kaka olarak işaretlenmiş Baphometh'i insanların gözüne tek hamlede sokarak Venom ateşlemiştir.
Albüm sadece kapak ile görsel bir dine hakaretin cok ötesine şarkı sözleri ile geçmiş o dönem insanların pek de cesaret edemeyeceği bir dik kafalılıkla Cronos paşa açmış ağzını yummuş gözünü önü alınamaz bir cinnet sergilemiştir.
Dinle ilgili belki de o dönem tabu gözüyle bakılan envayi çeşit meseleleri böylesine pervasızca ele alan grupların başındadır Venom..

Albümdeki Venom kadrosu:

Conrad "Cronos" Lant - Bass Gitar/ Vokal
Jeff "Mantas" Dunn - Gitar
Tony "Abaddon" Bray - Davul ve Perküsyon

1982 yılında Neat Combat adlı firmadan yayınlanan bu albümdeki parçalar:

1.Black Metal
2.To Hell and Back
3.Buried Alive
4.Raise the Dead
5.Teacher's Pet
6.Leave Me in Hell
7.Sacrifice
8.Heaven's on Fire
9.Countess Bathory
10.Don't Burn the Witch
11.At War With Satan

"Blood Lust" ve "Die Hard" adlı 2 adet hedaye şarkı da o dönem albümün Amerikan baskısında bulunmakta,bununla beraber bu albüm 2003 yılında Earmark etiketi ile basıldığı vakit:

12.Bursting Out (60min+ version)
13.Black Metal (Radio One Session)
14.Nightmare (Radio One Session)
15.Too Loud For The Crowd (Radio One Session)
16.Bloodlust (Radio One Session)
17.Die Hard (12" Version)
18.Acid Queen (12" Version)
19.Bursting Out (12" Version)
20.Hounds Of Hell

adlı parçaları da canlı performans farkı ve bazı alternatif yorumları ile dinletmişir kendisini sadık hayranlarına.

İç gıcıklatan tuhaf hatta biraz ilkel soundlu bu albümün açılış parçası BLACK METAL olmakta, daha ilk saniyelerden müzikteki enerjiyi almak pekala mümkün.
Küstah yorumu ve de karizma ses tonuyla tümgeneral Cronos sadece bu parçada bile dinleyicisini fethetmeyi cok rahat becermiştir kanımca.
Hele paşamızın nakaratta,

"Lay down your soul to the gods rock n roll
Metal ten fold through the deadly black hole
Riding hells stallions bareback and free
Faking our chances with raw energy"

diye duvarları titrettiği yerde konser ortamlarını yani oradaki asiliği düşünmek bile istemiyorum açıkcası.

"Buried Alive" ise albümdeki gözde şarkılarımdandır. Başındaki introda zırvalayan amcanın nelerden bahsettiğini hep merak ederim.Ardından gelen bass arpeji ve fondaki efektler nefes alış verişler o döneme göre gayet karanlık ayrıntılardır.Cronos paşanın meramına oldukca sadist bir edayla fısıltıyla başlaması ile insanı cezbeden bir diğer hadise. Ağır aksak giden altyapı da cabası.

"Raise the Dead" albümdeki şamar etkisi bırakan gaz parçalardan birisi. Tabii günümüzde sahne alan gruplardaki o ölümüne kazımalar kros derisini patlatan cift kroslar söz konusu değil ama okuyucuların herşeyi dönemine göre değerlendirme işine uyandıklarını farzederek daha da fazla işleri kıyaslamıyoruz..

"Teacher's Pet" makara bir gitar solosu ile başlayan gaddar bir rock n roll şarkısı ama tek farkı solistin tarzı ve vokalde hissedilen hamam ekosu elbette.
Şarkının sözleri ise yanak kızartıcak hadiselerden dem vuruyor bu artık acık sözlü veya dobralığın cok ötesinde birşey olarak algılanmış o dönem tutucu cevreler tarafından. O insanlar bugünkü albüm kapakları veya şarkı sözlerine ne tepki verirlerdi veya tepki verebilirlermiydi o muallak bir konu..

Nedense ACDC şarkılarını anımsatan altyapısı ile "Leave Me in Hell" bir diğer klas çalışma.
Hani su ilah grup İstanbul sınırına girse bir mekanda sahne alsa da ortalığı tarumar etsek diye düşündürtür bu çalışma bana, hem de senelerdir.

Muhteşem Venom albümündeki pek cok kişi tarafından adrenalin dolu bulunan asıl lokomotif şarkı ise "Countess Bathory" dir zannımca.
Hem yerli hem de yabancı pek cok grup tarafından da değişik türlerde yorumlanmış olması da sanırım buna işaret.
Çıtır taze nizami fizikli kızların kanını içerek genclik iksirine dadanmış bu cadaloz kokoş vampir karıdan (Elizabeth Bathory ) bahsedilen şarkı cok sağlam bir konser şarkısıdır aynı zamanda, videolarda da görüldüğü üzere.
Esasen gitar yapısı Heavy Metal olmasına rağmen bu şarkı nasıl bu formata gelmiş diye düşünenler icin en net cevap sanırım Cronos vokalleri ve pek de iddialı bir müzisyen olmamasına rağmen tek seferlik enfes solosu ile gitarist Jeff Mantas Dunn kişisi olucaktır.

"Don't Burn the Witch" ise uzak ara albümdeki en karanlık şarkılardandır. Kendini kaptıran dinleyici bir anda ürperdiğini bile hissedebilirmiş öyle derler cok bilen cevreler..

"Die Hard" da en az film serisi kadar sevdiğim hatta fazlası ile düşkün olduğum bir diğer grubun adı gibi zehirli bir şarkı, hem neşeli altyapısı hem de nakarattaki geri vokalleri ile kıymetlimiss diyebileceğim işlerdendir

Konu: Geri: Black MetaL Çarş. Ağus. 27, 2008 4:25 pm

black metal dedinizde aklıma biri geldi

Konu: Geri: Black MetaL Ptsi Eyl. 01, 2008 10:47 am

aynennnnnn kahkaha

''hade ben black metal dinlemeye gidiyorum görüşürüz '' komedi yaaa kahkaha

» Black Metal
» POP METAL
» ROOTS METAL
» Christian Metal